In mijn pubertijd lieten mijn ouders een huis bouwen, geheel conform hun wensen. Natuurlijk woonden we daarvoor al elders, dit huis voelde als mijn ouderlijk huis. Heel veel mooie jaren heb ik er door gebracht, vanuit dit huis getrouwd en ook mijn dochter kreeg hier haar eigen kamer. Mijn ouders vertrokken, een ander stel beleefde hun tijd daar. Het stel ging ging uit elkaar, mijn vader overleed en mijn moeder kocht ons ouderlijk huis terug. Lang heeft ze er echter niet van kunnen nieten maar ze heeft voordat ze drie jaar geleden daar, conform haar laatste wens haar laatste adem uitblies toch nog een paar mooie jaren mogen beleven. Midden in de crisis kwam ons ouderlijk huis in de verkoop, na lang wikken en wegen van onze kant om er zelf te gaan wonen resulteerde het begin dit jaar toch in een verkoop. Wel even slikken, een groot financiële verlies, maar ook een nieuwe start voor een ander jong stel. Met recht een nieuwe start met een opzienbarend resultaat.
Het is goed zo, life goes on...
Hopelijk gaan de nieuwe bewoners er net zoveel van genieten als jullie gedaan hebben... Dat het een warm thuis mag worden!
BeantwoordenVerwijderenGroetjes en een fijn weekend
Dat is wel een metamorfose! Het liefst had je uiteraard nog gehad dat je moeder er nog woonde, maar het huis is bij de nieuwe bewoners wel in goede handen zo te zien. Ik hoop dat zij het er ook als een thuis zullen gaan ervaren.
BeantwoordenVerwijderenFijn weekend, Claudia! Lieve groet, Ingrid
Die mooie herinneringen blijven voor altijd, Claudia! Die zitten niet IN het huis, maar die draag je bij je.
BeantwoordenVerwijderenFijn weekend,
Marion
Wat een prachtig huis.
BeantwoordenVerwijderenMaar ja i.d.d het leven gaat door.
Opgroeien in zo'n prachtig huis is wel heel fijn.
liefs x leni
Ja Claudia, zo gaat er met het afscheid nemen van mensen en dingen elke keer weer een deurtje dicht. Hou je herinneringen vast want hoe het huis er nu ook uitziet, het is en blijft jouw gevoel, jouw herinnering en die is veel belangrijker en geloof me zoveel mooier.
BeantwoordenVerwijderenLiefs
Tanja
Tja meis zo gaat .....liefs en sterkte....xxx
BeantwoordenVerwijderenDat is een hele verandering... Nu maar hopen dat de nieuwe bewoners er met net zoveel plezier wonen als dat jij hebt gedaan!
BeantwoordenVerwijderenFijn weekend. Groeten Miranda
Ik kan me voorstellen dat het zuur is, maar aan de andere kant is het ook goed.
BeantwoordenVerwijderenFijn weekend groet, marjonel
Zo te zien heeft dat jonge stel er ook hun thuis van gemaakt. En hebben ze over jaren ook weer herinneringen net als jij nu.
BeantwoordenVerwijderenMaar gelukkig heeft je moeder daar toch die laatste jaren mogen leven.
Liefs Lia
Hoi Claudia,
BeantwoordenVerwijderenIk kan me voorstellen dat dit heel dubbel voelt voor je... Het is tenslotte zo lang jouw 'thuis' geweest. Maar zo te zien houden de nieuwe bewoners nu al van het huis. Ze verzorgen het prachtig...
Fijn weekend Claudia,
Liefs,
Mirjam
Jouw herinneringen blijven altijd. En of het huis er nu anders uitziet, dat maakt niets uit. Jij hebt jouw beelden en deze nieuwe mensen hebben over een tijdje hun eigen beelden bij jouw ouderlijk huis. Want of het nu geel is, of paars, of met een extra etage, het is en blijft jouw ouderlijk huis!! Prettig weekeinde!
BeantwoordenVerwijderenWel van nu maar het oude had eigenlijk meer sfeer.
BeantwoordenVerwijderenZal vreemd zijn al je er langs komt. Hopelijk worden deze mensen er ook weer gelukkig.
Groetjes Petra
Het is te hopen dat de nieuwe bewoners hier net zulke mooie herinneringen gaan opbouwen als jullie. En als ik deze geslaagde metamorfose zie moet dat helemaal gaan lukken. De liefde voor het huis is er in ieder geval.
BeantwoordenVerwijderenGroetjes, Nancy
Zulke dingen zijn altijd eerst even pijnlijk, alsof de nieuwe bewoners jouw herinneringen slopen.. maar gelukkig is dat niet het geval! Je mag ze koesteren, net zoals zij nu hun nieuwe thuis koesteren..
BeantwoordenVerwijderenHoi Clau,
BeantwoordenVerwijderenDat is best wel even slikken en ook heel dubbel! (ik ken het gevoel heb dit jaar iets dergelijks meegemaakt) Maar de herinneringen nemen ze je nooit meer af en toch heel fijn dat het huis in elk geval een goede bestemming heeft gekregen en een jong stel er nieuwe herinneringen voor later zal gaan maken.
Het hele leven is loslaten, in je hart bewaren en weer verdergaan....
Liefs, Annelies
Haha, nee die man heb ik zelf in het raam staan! Ben gek op beelden. Fijn weekend alvast, Alie
BeantwoordenVerwijderen